#17 Hoop is...
Over vertrouwen houden in een wereld in crisis
‘Hope’ is the thing with feathers –
That perches in the soul –
And sings the tune without the words –
And never stops – at all –
- Emily Dickinson
Ik geloof, net als Rutger Bregman, dat de meeste mensen deugen. Al heb ik de laatste tijd het gevoel dat steeds meer mensen me met hun acties van het tegendeel proberen te overtuigen.
De wereld staat in brand, letterlijk en figuurlijk. Bommen, raketten, natuurbranden, hongersnood en zinloos geweld - al vraag ik me af: bestaat er eigenlijk zoiets als zinvol geweld? Het vuur laait overal op, en de mens lijdt én leidt.
Onze wereld draait rond geld en het fragiele ego van een select clubje emotioneel onvolwassen mannen. Niet gemakkelijk om in zo’n wereld hoopvol te blijven en niet cynisch te worden.
We gaan er prat op de meest intelligente en ontwikkelde soort te zijn, maar ik ken geen enkele andere diersoort die zo dom is om zijn eigen leefomgeving willens en wetens te verwoesten. Wat wij elkaar en onze planeet dag in dag uit aandoen, getuigt in mijn ogen niet van veel wijsheid.
Tegelijk weiger ik ook te geloven dat alles al verloren is, dat er niets meer te redden valt op het brandende wereldtoneel. Ik klamp me vast aan kleine lichtpuntjes - als lucifers in het donker.
Misschien schuilt hoop niet in grootse gebaren, maar in de weigering om cynisch te worden. Hoop is koppig. Hoop is als water: zacht en toch sterker dan steen.
Het mag naïef klinken, maar ik geloof nog altijd dat wij, als mensheid, beter kunnen. Voor onszelf, voor elkaar en voor alles wat leeft. We zijn allemaal deel van hetzelfde verhaal. Ik geloof dat we ooit weer kunnen bouwen waar we eerst alleen sloopten. Wat verbrand is, wordt ooit vruchtbare grond.
Ja!